Nic do głowy jakoś mi nie może przyjść

Czuje pustkę, szukam słów, znaleźć nie mogę

Ale nie chcę dłużej tego w sobie gryźć

Nigdy przedtem nie zwierzałem się nikomu

To jest słabość, to niemęskie, tak ja wiem

I dlatego gdybyś mi zechciała pomóc

Może wreszcie mógłbym wyrwać się z tych pęt

Ref. 

Wiesz, czasem jeden gest wystarczy, jedno słowo

By człowiek mógł uwierzyć, że ma życie sens

Że nie jest sam, że jest kochany, że ma kogoś 

Czy to zbyt wiele, o co teraz proszę Cię

Życie szybko robi z ludzi realistów

Po kawałku burząc marzeń naszych gmach

Spójrz młodzieńczych ideałów płoną zgliszcza

Został tylko o szczęśliwe jutro strach

Zagubiony, zaplatany we własne myśli 

Wśród tysiąca pytań bezlitosnych tak

Czasem zrywam się, gdy koszmar mi się przyśni

Jak to zniszczyć, jak z tym wygrać powiedz jak

Ref.

Gdy czasem jeden gest wystarczy, jedno słowo

By zniszczyć szczęście, które trwało długo tak 

I chociaż później błyśnie znów na nowo

To jednak już nie będzie równie piękny blask

Będę kończył już rozmowę tą kochanie

Proszę nie myśl o sobie i o mnie bardzo źle

I bez względu na to, co się jeszcze stanie 

Chcę byś zawsze pamiętała o tym, że… 

Ref.

Że czasem jeden gest, wystarczy jedno słowo

By człowiek znów uwierzył, że ma życie sens

Że nie jest sam, że jest kochany, że ma kogoś 

Czy to zbyt wiele, o co teraz proszę cię

Pośrodku czterech nagich ścian

Cisza w swych trybach zgniata mnie

Dywan znów wchłonął słoną łzę

Zakrywasz dłońmi światło dnia

Stado mych marzeń na rzeź gnam

Biegnę na oślep przez ulic zgiełk

Na torach leży głupia śmierć

Ref.

Dlaczego kwiaty smutne są

Dlaczego ludzie patrzą wciąż

Wzrokiem szyderczym jak ogień dział

Walący w tłum bezbronnych ciał

Za oknem szary smutny świat

Jak szary gołąb, który spadł

Ktoś przerywa życia jego bieg

Na szarym śniegu rdzawa krew

Bezdomnych uczuć wątłą nić

Ciągnie się jak lipcowy dzień

Pójdę gdzieś, gdzie mnie nie zna nikt 

Wlokąc za sobą szaleństwa cień

Ref. 

Dlaczego kwiaty smutne są

Dlaczego ludzie patrzą wciąż 

Wzrokiem szyderczym jak ogień dział 

Walący w tłum bezbronnych ciał

Słyszę jak werbel serca gra

Doboszu smutna piosnka twa

Może byś przestał już się tłuc

Nikt Cię nie słucha może Bóg

Za jakie grzechy Panie mój

Zesłałeś mnie na życia dół.

Dlaczego nie ostrzegłeś mnie

Że miłość tak okrutna jest

Ref.

Dlaczego kwiaty smutne są 

Dlaczego ludzie patrzą wciąż

Wzrokiem szyderczym jak ogień dział

Walący w tłum bezbronnych ciał